கவிதை: காடு வளம் பேணு!

காடு வளந்தன்னை கண்போன்றுக் காக்கின்ற
நாடு வளங்கொள்ளும் நற்பேறு –கூடும்
அதுவல்லா மண்மேல் அழிகின்ற வித்து
மெதுவாகக் கொல்லும் எமை.

காயும் இயற்கைக் கனலால் உயிரெல்லாம்
ஓயும் தருணத்தை உண்டாக்க  -நோயும்
நொடியுமாய் நொந்து நுடங்கிடும் நீயோர்
கொடிநாட்டு தோன்றும் வனம்.

தண்ணீர்த் தவமிருக்கும் தாரணி சிந்துகின்றக்
கண்ணீர்த் துடைபதற்கு காடுவளம் –மண்ணும்
அடைந்தாலே வற்றாத நீர்நிலை எங்கும்
கொடையாகும் என்றுணர்ந்து கொள்.

மதம்வளர்க்கும் காலம் மரம்வளர்த்தே வையம்
இதமாகச் செய்தால் இயற்கை -விதவிதமாய்
எல்லோர்க்கும் வாழ்வளிக்கும் என்றுணர்ந்து கொண்டாலே
புல்பூண்டும் வாழ்த்தும் உன்னை.

megathoothan001@hotmail.com