ரிஷி(லதா ராமகிருஷ்ணன்) யின் கவிதைகள்

- ’ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்) -

1. உட்குறிப்புகள்

அஞ்சலிக்கூட்ட இதழை ஆரவாரமாக நடத்துவது
அந்த மாமாற்றிதழின் மனிதநேயக் கோட்பாடு
இதழின் நான்கு மூலைகளிலும் மங்கல மஞ்சளாய்க் காணும் _
படைப்பாளி உயிரோடிருந்தபோது (அப் பத்திரிகை) அவரை அவமதித்த
காயத்தின் ரணக்கசிவுச் சிவப்பு.

இருக்கும்போதெல்லாம் ஏசிக்கொண்டிருந்தவரை இறந்தவுடன் பூசனைக்குரியவராக்கிப் பேசியது ஏனென்று புரியாமல்
நாளெல்லாம் குழம்பிநின்றேன் ரொம்பத்தான்
வாழ்ந்தகாலத்தில் வாழ்த்திப்போற்றிப் பிரசுரித்தோரை
வாகாய் ஓரங்கட்டி
இறந்துவிட்ட படைப்பாளியின் எழுத்துகளைப் பிரசுரிக்கும் உரிமையைப் பறித்துக்கொண்டதைப் பார்த்ததில்

பிடிபட்டுவிட்டது போதிமரம்.

Continue Reading →

கவிதை: கோடைக்கு இரை ஈரம்

யானை எலும்புகளில் அமரும் மீன்கொத்திகளும்
புறக்கணித்துவிட்ட
இலையுதிர்த்த விருட்சங்களில்
பௌர்ணமி நிலவு
கோடையை வாசித்தபடி வானில் நகரும்

வனத்தில்
புள்ளி மான்கள் நீரருந்திய
குட்டைகள் வரண்டு விட்டன

அகோரச் சூரியன் தினமும்
தனதாயிரம் உஷ்ணக் கரங்களால் தடவும்
பசிய புற்கள் படர்ந்திருந்த நிலம்
தன் மென்பரப்பையிழந்து
வெடிக்கத் தொடங்கி விட்டது

Continue Reading →

இரு கவிதைகள்: வாழ்த்துக் கூறுவோம்! மாற்றுவோம்!

1. வாழ்த்துக் கூறுவோம் !

- எம் . ஜெயராமசர்மா .. மெல்பேண் .. அவுஸ்திரேலியா        -ஹப்பி பேர்த்டே  என்றுபாடும்
கால மதை மாற்றுவோம்
கன்னித் தமிழில் பாட்டுப்பாடி
கலகலப்பை ஊட்டு வோம்
அம்மா பாலில் எமக்குதந்த
அன்னைத் தமிழைப் பாடுவோம்
அன்னியத்தை அணைத்து நிற்கும்
அவலம் அதைப் போக்குவோம் !

கேக்கை வெட்டி விளக்கணைக்கும்
கேளிக்கையை விரட்டு வோம்
நாக்கில் இனிமை சொட்டசொட்ட
நல்ல தமிழைப் பாடுவோம்
வீட்டில் உள்ள பெரியவரை
வீழ்ந்து வணங்கி நின்றுமே
வாழ்த்து வாங்கி ஆசிபெற்று
வளமாய் தமிழில் பாடுவோம் !

Continue Reading →

கவிதை: கனவில் வந்த என் தோழி!

கவிதை: கனவில் வந்த என் தோழி!

இன்று பூர்ணமி.
அம்பாளுக்கு அபிஷேகம் செய்ய வேண்டும் ,
அதெனக்குப் பிடிக்கும், மிகவும்.
பல் வர்ணங்களில் பாவாடை தைத்தழகு
பார்ப்பேன்.
தேவையான பொருட்களைத்
தேடித் தயார் செய்து,  
மல்லிகை பறிக்கப் பின் வளவு
சென்றேன்.
அழகாகக் பூத்துக் குலுங்கியபடி
கிணற்றடியில்
அப்பா கட்டிய மல்லிகைப் பந்தல்.
மொட்டுகள் பறித்து
மாலை கட்டினேன்.
அம்மா காட்டிய வழியினிலே
அபிஷேகம் .
அவள் ஆபரணங்களையொரு தட்டில்
வைத்துக் குழந்தையாய்க்குளிப்பாட்டி
துடைத்துப் புதுப்பாவாடை
அணிவித்து, அலங்கரித்து,
நெற்றியில் குங்குமம் வைத்து,
மாலை அணிவித்ததும்,
மனதுக்குக்குள் ஏதோ ஒரு நெகிழ்வு.

Continue Reading →

கவிதை: ஏமாந்தவனின் பாடலல்ல, மாற்றுபவனின் பாடலுமல்ல.

- தம்பா (நோர்வே) -முகமையிடலும் முலாமிடலும்
எப்போதும் பயனற்றவை அல்ல.
குணத்தை
வெளிப்பாட்டை
செயற்பாட்டை
முறைப்பாட்டை
மாற்றிவிடும் அபத்தம் காண்பீர்.

கண்ணாடியும் நிலைக்கண்ணாடியும்
ஒன்றெனக் கொள்ள முடிந்ததில்லை.
மூலம் ஒன்றானாலும்
குணப்பாடு வேறானதாகி விடும்
பிறழ்வு பாரும்.

கண்ணாடியின் தடையற்ற உடலினூடே
கடந்து செல்ல
கரையாது ஒளி காட்சி தரும்.

வழிமாற்றி வெளியேற்றி
ஒளி முடங்க
முகம் காட்டும் நிலைக்கண்ணாடி.

Continue Reading →

கவிதை: முத்தமிழ் வித்தகர் !

 கவிதை: முத்தமிழ் வித்தகர் !

மட்டுநகர் வாவியிலே மீன்கள் பாடும்
மகளிரது தாலாட்டில் தமிழ் மணக்கும்
கட்டளகர் வாயிலெல்லாம் கவி பிறக்கும்
களனிகளில் நெற்பயிர்கள் களித்து நிற்கும்
இட்டமுடன் கமுகு தென்னை ஓங்கிநிற்கும்
இசைபாடிக் குயில்களெங்கும் மயக்கி நிற்கும்
எத்திக்கும் இயற்கைவளம் தன்னைப் பெற்ற
எழில் பெற்ற இடமே கிழக்கிலங்கையாகும் !

Continue Reading →

கவிதை: போட்டி

- பா வானதி வேதா. இலங்காதிலகம், டென்மார்க் -

போட்டியில்   பங்கெடுக்க   மனபலம்   தேவை
ஈட்டியெனும்   தோல்வி  மனதில் ஆழ்ந்து
தாட்டிகமாய்க்  காயம்  தருவது   உண்மை.
கேட்டினையும்  சிலருக்கு. பலவிதமாய்  விளைவிக்கும்
ஆட்டம்   விறுவிறுப்பாவதும்    மிக  உண்மை.

போட்டி,   பந்தயம்  என்றும்  அழைப்போம்
கூட்டிடும்   சுயவளர்ச்சியை  என்பதும்   திண்ணம்.
தேட்டம்  கூட்டிடும்   தன்  செயற்பாட்டிற்கும்.
நீட்டிடும்   வெற்றி    தோல்விக்குப்  பயிற்சியும்.
காட்டிடுமொரு  பாதையை  நல்ல  வளர்ச்சிக்கும்.

Continue Reading →

கவிதை: வழிகாட்டு…

பிச்சினிக்காடு இளங்கோஆளுக்கொரு பெயர்வைத்து
அழைக்கிறோம் உன்னை

அவரவர்க்குத்தெரிந்தவழியில்
உயர்த்திப்பிடிக்கிறோம்
உன்னை

உன்னை நெஞ்சில் நிறுத்தி
வழிபடுவதைவிடுத்து
பெருமைபேசி பிதற்றுகிறோம்
வம்பை வளர்க்கிறோம்
வன்முறையில் இறங்குகிறோம்

எங்கேயும் நீ
முகம்காட்டியதில்லை

வணங்குதற்குரியவன்
வன்முறைக்குரியவனில்லை என்பதை
எப்போது
எடுத்துச்சொல்லப்போகிறாய்

தூணிலும் துரும்பிலும்
இருக்கும் உன்னை
எங்கோ இருப்பதாய் எண்ணி
நெடும்பயணம் செய்து
தரிசிக்கவருகிறோம்

Continue Reading →

கவிதை: இறந்துபோன சோழனின் தெருக்கள்…

- தம்பா (நோர்வே) -வருடங்கள் தொலைந்த போதும்
நாட்கள் நகரவில்லை.

ஊண் இன்றி உயிர் ஊன்றி
இரத்தம் உறையும் சத்தம் கேட்டு
ஊரும் உறையும்.
உதிர்த்தவனின் ஊமை சத்தம்
உறக்கத்தை கெடுக்கும்.

மாயம் தழுவிய கணவனும்
சோகம் தின்ற புத்திரருமாக
செழித்த மண்ணில் வறள்கிறது வாழ்வு.

விதியின் வீரியத்தை
வீதியில் விழுத்தி
விலகிப் போகிறது வியாக்கியானம்.

கள்வனைத் தீவிரமாக தேடும் அரசு
நல்லவனை நட்டாற்றில்
விட்டுவிடும் குதர்க்கம் பாரும்.

போரின் வீச்சம்
விண்ணின் விட்டத்தை
தாக்கிய போதினிலே
கெட்டவர் கயவரானது சில.
அமைதியில் ஆர்ப்பரிக்கும் ஆட்சியில்
பட்டவர் எல்லாம்
கயவராகும் காட்சி பாரும்.

Continue Reading →

இல்லாதவன்

கவிதை படிப்போமா?இரவின் இருளைக் கிழித்தது
அவன் குரல்…
வாசலில் நின்று அவன்
யாசிக்கிறான்…
பாதி உறக்கமும்
மீதி விழிப்புமாய்
மயக்கத்தில் நான்…

விழித்து எழ
பிடிக்காமல் தான்
“இல்லை”யென்றேன்…
சிரித்தவன் கேட்டான்
எதை நீ இல்லை
என்கிறாய்
இருப்பையா…
இன்மையையா…
புருவங்களை கவ்வி
இழுத்து கைது செய்தது
அவன் கேள்வி…

Continue Reading →