தங்க நகரமெங்கும்
இறைதூதர்கள் பொரகோ மலர்களைத் தூவ
சுதந்திர தேசப் பிரகடனம் நிகழ்த்தப்படுகையில்
புன்னகை நிரம்பி இருதயம் வெடித்த அந்த மூதாட்டி,
முன்பொருநாள், ‘மகளே! கண்ணுக்கு தெரியாத
யுத்தத்தினால் நாம் நிர்மூலம் செய்யப்படுகிறோம்!’ என
தன் பிள்ளைகளுக்குச் சொன்னாள்.
‘எம்மிடம் இருப்பது பிரிக்க முடியாத நாட்டுக்கான சாசனம்’ என
ஸ்பெயின் பிரதமர் தொலைக்காட்சியில் உரையாற்றுகையில்
பர்சலோனா நகரைப்போல பளபளக்கும் கன்னங்களுடன்
துடிதுடிப்பாக திரியும் அந்த மூதாட்டி
‘மகனே! நமது கூழாங்கற்களை திருடி ருசிப்பட்டவர்கள்
சுதந்திரத்தை பிரிவினை என்று நம் விழிகளை மறைப்பார்கள்!’ என
தன் பிள்ளைகளுக்கு சொன்னாள்.
‘இனி ஒருபோதும் உங்கள் பாடல்களைப் பாட முடியாது’ என்ற
ஸ்பானிய அரசனின் வார்த்தைகளை எழுதிய
பழைய நாட்குறிப்பை தன் கைப்பையில் வைத்திருந்த அந்த மூதாட்டி
‘மகளே! மாண்டுபோன பின்னர் எழும் நினைவுக்கல்லில்
எழுதுவதற்கு மாத்திரம் உரியதல்ல எம் தாய்மொழி!’ என
தன் பிள்ளைகளுக்கு சொன்னாள்.
‘இனி உலகில் ஒரு நாடு சாத்தியமில்லை’ என
பிலிப் மன்னன் எக்காளமிடுகையில்
பொக்கை வாய் நிறைய சிரித்த அந்த மூதாட்டி
‘மகனே! வஞ்சிப்பவர்களின் கைகளில்
ஐக்கியத்தின் வாசனை இருப்பதில்லை
நம்முடைய பூர்வீக இராட்சியமே பாரபட்சத்தின் முடிவு!’ என
தன் பிள்ளைகளுக்கு சொன்னாள்.
சுதந்திரத்தைத் தவிர
எதனாலும் பெறமுடியாத புன்னகைகயை கொண்டிருக்கும்
ஒவ்வொரு கத்தலோனிய முகங்களிலும்
இன்னும் துடிதுடிப்போடு திரியும் அந்த மூதாட்டி
‘புதல்வர்ககளே! நாம் ஸ்பானியர் அல்ல, கத்தலோனியர்
என்பதை வரலாறு மறந்து போனால்
உம் குழந்தைகளின் பெயர் அகதி என்றே முடியும்’ என
தன் பிள்ளைகளுக்கு சொன்னாள்.
THE OLD WOMAN OF CATALONIA: Theepachelvan
Rendered in English by Latha Ramakrishnan
With the Messengers of God sprinkling Borago flowers
all over the Golden City
when the declaration of the birth of a Free Nation
was going on
the old woman whose face was all smiles,
with a loaded heart
said once to her offsprings “My dear daughter!
We are being annihilated by an invisible war!”
When the Spain Premier was speaking over the Television
the old woman with cheeks gleaming as Barcelona city
who would always be going moving around
with zest and life
told her children: “My Dear Son, those who are so used
to steal our pebbles
would interpret freedom as partition and thus
shield our eyes!”
‘What we have is the charter of an indivisible nation!”
The old woman who kept in her handbag an old diary
with the Spanish king’s words
“Henceforth you’ll never be able to sing your old songs”
Written _
told her children: “My darling daughter, “My Mother Tongue is
not just for writing on my tomb when I am gone!”
When Philip the King voiced derisively
‘From now on no new nation is possible’
the old woman having a hearty laugh
with her toothless mouth wide-opened
told her children:
“My darling son, in the hands of betrayers and exploiters
the fragrance of unity is nil.
Our ancestral rule itself was the result of prejudice”.
The old lady who is still alive
with the same zest and vigour
on the countenance of every Catalonian
who wears a smile which only Liberty can provide
told her children:
“My Dear Children! If History were to forget
that we are not Spanish but Catalonian
your children’s names would end up as ‘Refugees’
deebachelvan@gmail.com