Book Release Function held on the 14th of August, 2015. Veteran Tamil writer Asokamithran’s articles on the various parts of the city of Chennai, as they were several decades ago , initially written and serialized in an Internet Magazine and later on published as a volume by Kavitha Publications. Now, Dr.K.S.Subramanian who has been translating Tamil books of his choice, both prose and poetry into English, mostly without accepting any remuneration (He calls it ‘labour of love!’) has translated this book into English. In Tamil the title is ‘Chennai Nagaram – Oru Paarvayil’ and in English the title is ‘Chennai City: A Kaleidoscope’ and it is now published by Westland Publishers.
About the Author: Asokamitran:
Chennai City: A Kaleidoscope is a compilation of essays penned by veteran writer Asokamitran. He moved to Chennai as a young man of twenty, and having spent more than sixty years in his adopted home now, Asokamitran is well placed to describe the shifts and changes that Chennai has undergone, and he does so beautifully, with his trademark wit, perceptiveness and lucidity. Its waterways, its stations, its lanes and alleys: this is a wonderful ode to city, and a must-read for both, natives of Chennai, and visitors.
Translator Dr.K S Subramanian: Dr.K.S.Subramanian (1937) served the Govt. of Indian (IRAS) for fifteen years (1960-1975) and the Asian Development Bank at Manila for twenty-two years(1975-1998), retiring as a Director. Since his return to India in 1998 he has been involved in literary and social pursuits. He has translated from Tamil to English over 35 literary works encompassing novels, short novels and collections of poetry, short-stories and essays. His Tamil writings on literary, social and developmental themes have appeared in seven volumes. Significant works – Novels, novellas and Tamil New Poetry – have been rendered into English by him. Seven anthologies of modern Tamil poetry have been compiled by him and rendered into English. He has also translated poems of contemporary poets. So far he has translated about 40 per cent of Mahakavi Subramania Bharathis corpus of poetry.
பதினாறாம் நூற்றாண்டிலிருந்து தமிழர்களின் படைப்பு மேதைமை இசையிலும் நடனத்திலுமே தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொண்டது. பக்தி சகாப்தத்தின் இலக்கிய மேதைமை கம்பனில் தன் உச்சத்தை அடைந்து பின் சரிவடையத் தொடங்கி, 16 – ம் நூற்றாண்டுக்குப்பின் கிட்டத்தட்ட வறண்டு போனது அம்மேதைமை இசையிலும், நடனத்திலும் தன் கவனத்தை முழுவதுமாய் திருப்பியது, இதற்குப் பின் தமிழ் நாடு இவ்விரண்டு துறைகளிலும் கற்பனை, மேதைமை இரண்டிலும் மிகச் சிறந்து மலர்ந்தது. பல்லவர்களும் சோழர்களும் கோவில்களை தமிழர் வாழ்க்கையின் உட்கருவாய் மாற்றியதில் அவர்களது நடவடிக்கைகள் கோவிலைச் சுற்றியே இருந்தன .விஜயநகர சாம்ராஜ்யமும் அவர்களுக்குக் கீழ்ப்பட்ட நாயக்கர்களும் இத்தகைய அமைப்புகளை ஒருங்கிணைத்து அவற்றை இன்னும் வலுப்படுத்தினர். இத்தகைய நிகழ்வுகள் வடக்கில் பழங்காலத்தில் குப்தர்களின் காலத்துக்குப் பின் எப்போதும் காணப்படவில்லை, அது தேய்ந்து போன நினைவுகளாயிற்று., உயிர்ப்புள்ள நிஜம் அல்ல. தெற்குக்கு அதன் சரித்திரம் முழுவதிலும் நீடித்து இருந்த ஒரு விஷயம் அதன் அறுபடாத மரபு, அம்மரபின் மேல் அது கட்டி எழுப்பிக் கொண்டு போக முடிந்தது, அதற்கு சாதகமாக இருந்தது வட இந்தியாவை ஒப்பிட்டு நோக்கும் போது, இங்கு நிலவிய அமைதி. கோவிலிலிருந்து பிரவாஹித்த பாடகர்களின், நாட்டிய கலைஞர்களின் இனிமையான இசை மற்றும் லயத்துடனான தாள ச்ப்தங்கள் அப்பிரதேசம் முழுவதுமே எதிரொலித்தது. நாயக்கர்களுக்குப் பின்வந்த மராத்தா மன்னர்களும் இன்னும் அதிக அளவில் இம்மரபைத் தொடர்ந்தனர். சாலைகளிலும், கோவில்களின் நடைபாதைகளிலும் நிரம்பியிருந்த இசைக்கு பாமர மக்களும் (hoi polloi), நூற்றாண்டுகள் பலவாகத் தொடர்ந்து நிலவும் இத்தகைய சூழலில் இதற்கு அன்னியப்பட்ட பாமர மக்கள் இருந்திருப்பாராயின், அப்பாமர மக்களும் இச்சுழலில் மூழ்கி மகிழ்ந்தனர். . கோவில் திருவிழாக்களின்போது வாரக்கணக்கில் பாட்டுக் கச்சேரிகளும் நடன நிகழ்ச்சிகளும் நடத்தப்பட்டன, வருடம் முழுவதும் நாட்டிய நிகழ்ச்சிகள் நடந்தன, தெருக்களில் ஊர்வலமாய் நாகஸ்வர இசையும், நடனமும் நிகழ்த்தப்பட்டன. திருமணங்களிலோ அல்லது செல்வந்தர் வீட்டு விசேஷங்களிலோ நடந்த பாட்டுக் கச்சேரிகளும் நடன கச்சேரிகளும் எல்லோருக்கும் திறந்து விடப்பட்டிருந்தன. விடியலுக்கு முன்பாடகர்கள் கூட்டமாய் தேவாரமும், பிரபந்தமும், தியாகராஜ கிருதிகளும் பாடிக்கொண்டு போகும் காலைப் பொழுதுகளில் சாலைகள் விழித்தன. சங்ககாலத்தில் பாணர்களும் பொருணர்களும், பக்தி சகாப்த நூற்றாண்டுகளில் ஆழ்வார்களும் நாயன்மார்களும் இதைத்தான் செய்தனர்.