From the humble beginnings as an Operational Assistant (spinning discs and assisting in production of programmes) in the studios of Radio Ceylon, V N MathiAlagan gained practical and theoretical aspects of electronic broadcasting, step by step, and rose to the highest position as Deputy Director General of Broadcasting. He is a humble and pleasant man with dedication to his chosen field with immense talents and shone over the airways as the first Thamil newsreader over the first TV station in Lanka the ITN, and later the Rupavahini and proving himself as an efficient administrator in radio broadcasting too.
At the beginning of the present century he emigrated to Canada and presently work for the TVI Channel (Tamil Vision Inc.) as a Senior Broadcaster.
He was in Lanka last week to launch his worthwhile book of 150 pages titled “V N. MathiAlagan- Sollum Seithigal” (meaning the NEWS (he) SAYS)
The book is priced at Rs 1000 and printed by Kaanthalaham in Chennai.
SriLankan Radio (then called Radio Ceylon and later SLBC) was and is very popular broadcasting medium in South Asia for its friendliness shown by broadcasters in different tongues-English, Thamil, Sinhala, Hindi, Malayaalam, Telugu and Kannada.
But now, sad to say, with the number of private radio TV stations coming up, the focus is on cheap entertainment and catering mostly to the not so culturally inclined younger people. The electronic media is e flooded with broadcasters descending to lower standards, thereby insulting the majority of listeners and viewers who expect information and cultivated cultural items. The audience expect that the broadcasters should play a role model to the listening and viewing public. The accepted standards of using the medium of language deteriorated, and young people not properly understanding the nature of radio/tv broadcasting enter the field using clichés and inappropriate ‘ad lib bing’, lowered the standards of speech over these channels.
But not all broadcasters are to be blamed for the misuse of broadcasting etiquette.
It is at this point, that this book in Thamil serves the good purpose of educating the etiquette in broadcasting, particularly in radio / tv journalism and the quintessence of good broadcasting.
The author acknowledges the pioneer TV personalities, the late Thevis Guruge, and Sharmini Boyle by using their colour photographs in the back of the front cover and dedicates the book to his wife, who is the woman behind his success. There are 15 chapters plus comments by others in the form of introductions and forewords and wishes.
In his well-written pieces in clear language, he primarily stresses on the language of the spoken word and news presentation. Simple language is rightly recommended by him. He also mentions the collective responsibility in gathering news and rendering them. He also writes about the current methods of News communication in the electronic media. He cautions of how correct pronunciation matters, behind the news, perfect translation into native languages, newsroom studios among other things
ஒரு கல்வெட்டைப் படித்து அதன் பாடத்திற்கு துலக்கமான விளக்கம் தந்து உலகிற்கு வெளிக் கொணர்வோர் மிகக்குறைவு. இப்படி வெளிவந்த கல்வெட்டு பாடத்தையும் விளக்கத்தையும் நம்பித்தான் வரலாற்று ஆர்வலர்கள், எழுத்தாளர்கள் தமது எழுத்தை அமைகின்றனர். இத்தகையோர் எழுத்துகளைத் தான் பல ஆயிரம் மக்கள் படிக்கின்றனர். கல்வெட்டு வாசிப்பிலும் விளக்கத்திலும் தவறு இருந்தால் அதை பின்பற்றி வரும் எழுத்தாளர் எழுத்து அனைத்தும் தவறாகவே இருக்கும். மக்களுக்கு தவறான செய்தியே சென்று சேரும்.
மீண்டும் உலக கால்பந்து போட்டியொன்று ஆரம்பமாகியுள்ளது. உலகின் பெரும்பாலான மக்கள் அதனால் பின்னப்பட்ட மாய வலையின் பிரமிப்பிலிருந்து விடுபடாமல் குடும்பங்கள், வேலைகள், நோய்கள், கடன் சுமைகள் என அனைத்து பிரச்சினைகளையும் மறந்து அதில் லயிக்க ஆரம்பித்து விட்டனர். சாதாரண அடித்தட்டு மக்கள் மட்டுமன்றி, படித்தவர்கள், அறிவு ஜீவிகள், சமூக அக்கறையுள்ளவர்கள் கூட அதன் பிடியில் சிக்குண்டு ஒரு வித போதையுணர்வோடு தமக்கு பிடித்தமான அணியின் வெற்றி தோல்விகளுக்கு பின்னான களிப்பிலும் கலக்கத்திலும் மாள்ந்து போயுள்ளார்கள்.
“தமிழ் என்பது ஒரு மொழியின் பெயர். முஸ்லிம் என்பது ஒரு மதத்தவரின் பெயர். தமிழைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டவர்கள் அனைவரும் மொழிவாரியாக நோக்கின் தமிழரே. எனவே தமிழரென்ற பெயரை மொழிவாரியாக மட்டும் உபயோகப்படுத்தினால் தமிழைத் தாய் மொழியாகக் கொண்ட முஸ்லிம்கள் மட்டுமல்ல அம்மொழியைத் தாய்மொழியாகக்கொண்ட அனைவருமே தமிழராகின்றனர். அதேபோன்று இஸ்லாத்தைப் பின்பற்றும் எவ்வினத்தவராயினும் அவர்கள் முஸ்லிம்களே. ஆகவே, தமிழரென்பது எவ்வாறு ஒரு தனிப்பட்ட இனத்தவருக்குமட்டும் சொந்தமான பெயராக இருக்க முடியாதோ அதேபோன்று முஸ்லிம் என்பதும் ஒரு தனிப்பட்ட இனத்தவரின் பெயராக இருக்க முடியாது. ” என்று கடந்த ஞாயிறன்று மெல்பனில் நடைபெற்ற ‘தமிழ் – முஸ்லிம் இனங்களுக்கிடையிலான நல்லிணக்கத்தில் எழுத்தாளர்களின் வகிபாகம்’ என்னும் தலைப்பில் உரையாற்றிய கலாநிதி அமீர் அலி தெரிவித்தார்.
கவிஞர், ஆசிரியமணி சி. நாகலிங்கம் அவர்களால் இவ்வாறு புகழ்ந்துரைக்கப்பட்ட முது பெரும் எழுத் தாளர் – பேச்சாளர் நாவேந்தனின் பதினெட்டாவது நினைவு தினம் 10 – 07 – 2018 அன்று ஆகும்..! யாழ்ப் பாணத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கத்தின் தாபகராகவும் அதன் முதற் செயலாளராகவும் இலங்கை இலக்கிய இரசிகர் சங்கத்தின் தலைவராகவும் செயற்பட்ட நாவேந்தன் யாழ். மாநகரசபையின் பிரதிமேயராகவும் திகழ்ந்துள்ளார்..! சாதா ரண மக் களின் விடி வுக் காகப் பேனாபிடித்த படைப்பாளிகளில் குறிப்பிடத்தக்கவர் நாவேந்தன். அவர் சாதா ரண மக் களின் பிரச்சினைகளை – அவர்களது ஆசா பா சங் களை வாழ் வியல் முரண் பா டு களைத் தமது சிறு கதைகள் மூலம் வெளிக் கொ ணர்ந் தவர். அவ ரது சிறு க தைகள் வெறும் கற் ப னை க ளல்ல. அவை யதார்த்த பூர் வமா னவை. சமூ கத் தி ன ரி டையே புரை யோடிப் போயி ருக்கும் அழுக் கு களை அப் பு றப் ப டுத் தவும் சமூக அவ லங் க ளையும் அறி யா மை க ளையும் வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டி சமூக மாற் றத்தின் தேவை களை உணர்த் தவும் அவ ரது எழுத் துக்கள் பெரிதும் உத வின. மானுடம் பய னுற விரும்பும் இலக் கிய ஆக்க முயற் சி களில் ஐந்து தசாப்தங்களுக்கு மேலாகத் தம்மை அர்ப் ப ணித்து தொண் டாற் றி யவர். அவர் பன் முகத் திறன்கொண்ட படைப் பாளி. ஈழத்தின் மூத்த எழுத் தா ளர் களில் ஒரு வ ரான இவர் சிறு கதை ஆசி ரியர், பத்திரிகை யாளர், கட் டு ரை யாளர், விமர் சகர், கவிஞர், பேச் சாளர், தொழிற் சங் க வாதி எனப் பல பரி மா ணங் களைக் கொண் டி ருந் தவர். அவர் மறைந்து பதி னெட்டு ஆண் டுகள் கடந்துவிட்ட போதிலும் மக்கள் மனதில் அவ ரது பணிகள் நிலைத்து நிற் பதை நிதர் ச ன மாகக் காண முடி கி றது.
‘ட்விட்ட’ரில் கண்ட இச்செய்தி என் கவனத்தை ஈர்த்தது. யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள ஒல்லாந்தரின் கோட்டைக்குள் இராணுவ முகாம் அமைப்பதற்கு இலங்கைத் தொல்லியற் திணைக்களம் அனுமதியளித்துள்ளதாம். அதற்கெதிரான ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடக்கும் புகைப்படங்களையும் அச்செய்தியில் காண முடிந்தது. கரிகாலன் garikaalan @garikaalan என்பவரின் ‘ட்வீட்’ இது. ஆச்சரியமென்னவென்றால் முகநூலில் இது பற்றிய செய்திகள் எதனையும் கண்டதாக நினைவிலில்லை. இச்செய்தி உண்மையாகவிருக்குமானால் இலங்கை அரசு தவறிழைக்கின்றதென்றே கூற வேண்டும். யாழ்நகரின் மத்தியில் கோட்டைக்குள் இராணுவமுகாம் அமைப்பதே முட்டாள்தனமானது. காலம் மீண்டுமொருமுறை ஆயுதபோராட்டமொன்றினை உருவாக்குமானால் (தென்னிலங்கையில் முதற் புரட்சியில் முற்றாக நிர்மூலமாக்கப்பட்ட ஜே.வி.பி மீண்டெழுந்து பதினேழு வருடங்களுக்குப் பின்னர் ஆயுதப்புரட்சி செய்யவில்லையா) மீண்டும் அன்று மாதிரி கோட்டை மீதான முற்றுகைக்குள் சிக்கப்போவது இம்முகாம் இராணுவத்தினரே..
– “வேதாளம் சொன்ன ‘சாட்’ கதை” என்னுமிந்தச் சிறுகதை திண்ணை ஆகஸ்ட் 12, 2001 இதழில் வெளியான எனது சிறுகதை. நானே மறந்திருந்த இச்சிறுகதை அண்மையில் என் கூகுள் தேடலில் மீண்டும் வந்தகப்பட்டுக்கொண்டது. முனைவர் வெங்கட்ரமணனின் ‘திண்ணைச் சிறுகதைகள் தேர்விலொரு சிறுகதையாக’ அத்தேடலில் என்னை மீண்டும் வந்தடைந்த சிறுகதையிது. –