மின்னஞ்சல் யுகம் வந்த பின்னர் காகிதமும் பேனையும் எடுத்து கடிதம் எழுதி தபாலில் அனுப்பும் வழக்கம் அரிதாகிவிட்டது. தொலைபேசி, கைப்பேசி, ஸ்கைப், டுவிட்டர், வைபர், வாட்ஸ்அப் முதலான சாதனங்கள் விஞ்ஞானம் எமக்களித்த வரப்பிரசாதமாயிருந்தபோதிலும் , அந்நாட்களில் பேனையால் எழுதப்பட்ட கடிதங்கள் தொடர்பாடலை ஆரோக்கியமாக வளர்த்து மனித நெஞ்சங்களிடையே உணர்வுபூர்வமான நெருக்கத்தையே வழங்கிவந்தன. உலகம் கிராமமாகச் சுருங்கிவரும் அதே சமயம் மனித மனங்களும் இந்த அவசர யுகத்தில் சுருங்கிவருகின்றன.
இலக்கியங்கள் மனிதர்களை செம்மைப்படுத்தி மேன்மையுறச்செய்துள்ளன. அவ்வாறே கடித இலக்கியங்களும் படைப்பாளிகளிடத்தே அறிவுபூர்வமாகவும் உணர்வு பூர்வமாகவும் நெருக்கத்தையும் தேடலையும் வளர்த்து வந்துள்ளன. இலங்கையில் மலையகம் தலாத்துஓயாவில் வாழ்ந்து மறைந்த இனிய இலக்கிய நண்பர் கே.கணேஷ் – சுவாமி விபுலானந்தர், சிங்கள இலக்கிய மேதை மார்டின் விக்கிரமசிங்கா ஆகியோருடன் இணைந்து ஒருகாலத்தில் அகில இலங்கை எழுத்தாளர் சங்கத்தை ஸ்தாபித்தவர். பின்னர் இலங்கை முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தை 1950 களில் உருவாக்கியவர். அப்பபொழுது நான் இந்த உலகத்தையே எட்டிப்பார்க்கவில்லை. கே. கணேஷ் ஈழத்து தமிழ் இலக்கிய முன்னோடி, படைப்பாளி, மொழிபெயர்ப்பாளர். எனக்கும் அவருக்கும் இடையே மலர்ந்த உறவு தந்தை – மகனுக்குரிய நேசத்தை உருவாக்கியிருந்தது. இதுபற்றி விரிவாக முன்னர் எழுதிய காலமும் கணங்களும் என்ற தொடர்பத்தியில் குறிப்பிட்டிருக்கின்றேன்.
நான் அவுஸ்திரேலியாவுக்கு 1987 இல் வந்தபின்னர், அவர் எனக்கு ஏராளமான கடிதங்கள் எழுதியிருக்கிறார். மாதம் ஒரு கடிதமாவது அவரிடமிருந்து வந்துவிடும். நானும் உடனுக்குடன் பதில் எழுதுவேன். இடைக்கிடை தொலைபேசியிலும் பேசிக்கொள்வோம். அவர் மறையும் வரையில் எனக்கு கடிதங்கள் எழுதிக்கொண்டிருந்தார். அக் கடிதங்களை தனி நூலாகவும் தொகுக்கமுடியும். பல நூல்களின் ஆசிரியர். பல வெளிநாட்டு இலக்கியங்களை தமிழுக்குத்தந்தவர். கனடா இலக்கியத்தோட்டத்தின் இயல்விருது பெற்றவர்.
அடுத்த ஆண்டு பெப்ரவரி மாதம் வந்தால் நான் இலங்கையிலிருந்து அவுஸ்திரேலியாவுக்கு புலம்பெயர்ந்து வந்து 30 வருடங்களாகிவிடும். ஏறக்குறைய மூன்று தசாப்த காலத்துள் காலத்துள் ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட கடிதங்களை முன்பு எழுதியிருக்கின்றேன். ஆனால், கணினி யுகம் வந்தபின்னர் மின்னல் வேகத்தில் கடிதங்களை பதிவுசெய்து அனுப்பிக்கொண்டிருக்கும் அவசர வாழ்க்கைக்கு பலியாகியவர்களில் நானும் ஒருவன். தற்போதைக்கு இந்த மின்னஞ்சலுடன் நின்றுகொள்வதுதான் மனதுக்கு ஆறுதலாக இருக்கிறது. என்னிடம் முகநூல் இல்லையென்பதால் எனது முகமும் மறந்துபோய்விடும் என்று ஒரு நண்பர் சொன்னார். முகநூல்களினால் முகவரிகளைத் தொலைத்துக்கொண்டிருப்பவர்களுக்கு மத்தியில் எனது மனதில் ஆழமாகப்பதிந்த மூத்த இலக்கிய முகங்களை அடிக்கடி நினைத்துப்பார்க்கின்றேன். ஏற்கனவே எனக்கு வந்த பல இலக்கிய ஆளுமைகளின் கடிதங்களை பொக்கிஷம் போன்று பாதுகாத்து வருகின்றேன். சில வருடங்களுக்கு முன்னர் கடிதங்கள் என்ற நூலையும் வெளியிட்டேன். அதில் சுமார் 80 படைப்பாளிகளின் இலக்கிய நயம் மிக்க கடிதங்கள் பதிவாகியுள்ளன. இன்றும் என்னோடு பயணித்துக்கொண்டிருக்கும் கே. கணேஷ் எழுதிய கடிதங்களின் வரிசையில் ஒரு சிலதை இங்கு பதிவுசெய்கின்றேன்.
– எழுத்தாளர் யமுனா ராஜேந்திரனின் முகநூல் பக்கத்திலிருந்து –
எழுத்தாள நண்பர் தேவகாந்தனின் ‘கனவுச்சிறை’ நாவலை வாங்கி வைத்திருக்கும்படியும் , டொராண்டோ வரும்போது நூலினைப்பெற்றுக்கொள்வதாகவும் நண்பரும், அரசியற் செயற்பாட்டாளருமான ஜான் மாஸ்ட்டர் கூறியிருந்தார். அவ்விதம் வாங்கி வைக்கப்பட்டிருந்த நூலை இன்றுதான் அவரிடம் கொடுக்கும் சந்தர்ப்பம் வாய்த்தது.
‘வாசிப்பு மனிதனைப் பூரணப்படுத்தும்’ என ஒரு பழமொழி இருக்கிறது. உண்மைதான். மனிதனின் உடல் வளர்ச்சிக்கு உணவும் மருந்தும் எவ்வளவு உதவி செய்கின்றனவோ, அது போலவே மனிதனின் மன வளர்ச்சிக்கும், ஆளுமை விருத்திக்கும் புத்தகங்கள் உதவுகின்றன. புத்தகங்கள் வாசிக்கும்போது சில படிமுறைகள் பின்பற்றப்பட வேண்டுமென்பது உங்களில் பலருக்குத் தெரியாமலிருக்கும். அது ‘வாசிக்கும் கலை’ எனப்படுகிறது.
ஜெயமோகன் இனப்படுகொலை பற்றிக்கூறிய கருத்துகளுக்கு உணர்ச்சி வசப்பட்டுப்பலர் இணையத்தில் அவரைத்தூற்றிக் காரசாரமாக எதிர்வினையாற்றி வருகின்றார்கள். அவரது பேட்டியினை நான் இன்னும் வாசிக்கவில்லை. ஆனால் இணையத்தில் வெளியான அந்நேர்காணல் கேள்வி/ பதிலை வாசித்திருக்கின்றேன். முதலில் அவரது கேள்வியினைப் பார்ப்போம்.
முன்பொருமுறை இது பற்றி முகநூலில் தர்க்கித்தது நினைவுக்கு வருகிறது. தமிழர் தகவல் (கனடா) இதழின் இருபத்து ஐந்தாவது ஆண்டு மலரில் வெளியான முனைவர் நா.சுப்பிரமணியன் அவர்களின் ‘கனடாவில் தமிழ் இலக்கியம்’ என்னும் கட்டுரையில் ‘”கவிதைத்தொகுதி என்ற வகையில் கனடாவில் வெளியிடப்பட்ட முதலாவது ஆக்கம் கவிஞர் சேரன் அவர்களுடைய ‘எலும்புக் கூடுகளின் ஊர்வலம்’ ஆகும். இது 1990இல் வெளிவந்தது.’ என்று குறிப்பிட்டிருந்தது பற்றித் தர்க்கித்தது நினைவுக்கு வருகின்றது. முனைவர் நா.சுப்பிரமணியன் ‘காலம்’ செல்வம் போன்றவர்கள் கொடுத்த தகவல்களின் அடிப்படையில் அம்முடிவுக்கு வந்திருந்ததாகக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
பனிக்காலக் காற்றின் பலமான மோதல், பேருந்தின் யன்னல் ஓரமாக இருந்த எனக்கு, இலேசான விறைப்பைத் தரத் தொடங்கியது. புகைந்து கிடந்த வானத்திலிருந்து விழுந்துகொண்டிருக்கும் இலேசான தூரல், இரவுத் திரையில் கோடுகள் போடுவதை அரைமனதுடன் ரசித்தபடி கண்ணாடிக் கதவினை இழுத்து மூடினேன்.
“முரட்டுத்தனம் மிக்க சட்டத்தரணி, மரியாதையீனம் தொடர்பான, தமது மேன்முறையீட்டு முயற்சியில் தோல்வியுற்றார்.” ஜூன் 15, 2016 ‘ரொறன்ரோ ஸ்ரார்’ பத்திரிகை இப்படியொரு தலையங்கத்துடன் செய்தியொன்றை வெளியிட்டிருக்கின்றது. இதில் சம்பந்தப்பட்டவர் ரொறன்ரோவைச் சேர்ந்த பிரபல சட்டத்தரணியான Joseph Groia என்பவர். சுமார் 10 வருடங்களுக்கு முன்னர் ரொறன்ரோவில் நடைபெற்ற வழக்கு விசாரணை ஒன்றின்போது, எதிர்த் தரப்பினருக்காக வாதாடிய இவர், வழக்குத்தொடுநர் குறித்துத் தகாத வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினார் என்பதுவே இவர் மீதான குற்றச்சாட்டு.